FanFic : Pirates of the Caribbean : Dead Men Tell No Tales : 04

FanFic : 《Pirates of the Caribbean 5》: ??? x ??? : 04
Rate : PG (?)
คุยกันก่อน : จบแบบมั่วๆตามเคย

   "สายน้ำต่อให้ใหญ่เพียงใดย่อมมีวันเหือดแห้ง หินผาต่อให้แข็งแกร่งเพียงใดย่อมมีวันกลายเป็นเศษธุลี" ความสงัดยามราตรีช่วยขับเสียงทุ้มให้ดังกังวานขึ้นกว่าปกติ
   "กัปตันมีสิ่งใดจะบอกข้าหรือ..." ข้าเว้นจังหวะเล็กน้อย "บอกข้ามาเถอะอย่าได้เก็บงำไว้เลย" ดวงตาข้างเดียวที่มีสะท้อนกับประกายไฟจนดูเจิดจ้า แม้คำพูดจะกล่าวเชิญให้อีกฝ่ายบอกความในใจออกมาแต่ลึกๆแล้วกลับไม่อยากที่จะรับฟัง
   "ข้ากลัว..." ร่างตรงหน้ากระซิบเสียงแผ่ว
   อา...เขากลัว ข้าก็กลัวเช่นกัน กลัวว่าสิ่งที่ข้ากำลังจะได้ยินมันอาจทำให้...ข้าต้องเจ็บปวด
   "กลัวว่าข้าจะไม่สามารถรักเจ้าได้ตลอดไป"
.
.
.
   ความเรื่องราวครั้งอดีตแล่นกลับขึ้นมาในความทรงจำ ข้าคลี่ยิ้มเล็กน้อยด้วยอารมณ์หลากหลายจนตัวเขาเองก็ไม่อาจเข้าใจ ทั้งเจ็บปวดทั้งผิดหวังและทั้งรักสุดขั้วหัวใจ
   ข้าเงยหน้ามองกัปตันผู้เป็นที่รักครั้งสุดท้ายพร้อมขยับปากเป็นคำพูดที่จับคำได้ว่า 'รักตลอดไป' ก่อนร่างเขาจะถูกทะเสสูบหายไปตลอดกาล
_________
  
   ร่างลูกเรือทั้งหลายต่างส่งเสียงโอดครวญดังซ้ำไปซ้ำมาว่า กัปตันทิ้งเรา เป็นเวลาเพียงไม่กี่อึดใจแล้วเงียบลง ข้าสะบัดหน้าจากภาพที่ชวนเจ็บปวดใจขึ้นมองด้านบน รวบรวมกำลังไว้ที่มือทั้งสองข้างพยายามรีบปีนป่ายตามร่องสมอเรือเผื่อขึ้นไปหาร่างของโจรสลัดเจ้าเล่ห์ที่อยู่สูงขึ้นไป
   ข้ายอมทิ้งอดีตเพื่ออนาคตของสิ่งที่ข้าโหยหา ข้ายอมทิ้งความเชื่อใจของลูกเรือที่มีให้เพื่อโจรสลัดนอกรีต และข้ายอมทิ้งเลซาโรเพื่อ... ข้าไม่อาจคิดต่อได้เมื่อร่างของข้าถูกโจรสลัดเฒ่าขาเดียวเสือกแทงคมดาบลงมา
   ดวงตาสีน้ำตาลของข้าเบิกกว้างอยู่ครู่นึงแล้วหลับลง ในช่วงสุดท้ายของชีวิตข้ารู้สึกมีสมาธิมากว่าทุกครั้ง ข้านึกภาพในช่วงชีวิตสุดท้ายเป็นหน้าตาของเลซาโรที่แววตาของเขาสะท้อนความโศกเศร้าออกมา
   "ข้ากำลังตามเจ้าไปแล้วเลซาโร"

---------
   มันน่าเจ็บใจที่ข้าไม่สามารถอยู่ปกป้องเจ้าได้  และมันคงน่าเจ็บใจยิ่งกว่าข้ามีชีวิตต่อไปเพื่อปกป้องเจ้า แต่เห็นเจ้าตกเป็นของคนอื่นไป ข้าคิดเพียงเท่านี้แล้วทิ้งดิ่งร่างลงตามแรงโน้มถ่วงที่ดึงลง ข้าเสียบดาบของข้าเข้าที่อกมัน
   ใบหูมันอยู่ข้างริมฝีปากข้า "ข้าไม่มีวันยกแจ็คให้เจ้า" ข้ากระซิบกับมันเสร็จร่างของเราต่างก็จมลงทะเลไป

---------

   ข้าไม่เข้าใจ... ทำไมข้าถึงต้องสูญเสียสิ่งสำคัญด้วย ดวงตาข้าร้อนผ่าวด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูก ข้าหลับตาแน่นเผื่อว่ามันะเป็นเพียงฝันร้ายที่เมื่อข้าลืมตาแล้วมันจะกลายเป็นเรื่องที่ไม่เคยเกิดขึ้น แต่มันกลับไม่ใช่
   "ข้าขอโทษ" สมองข้าขาวโผลนไปหมดทำได้เพียงพูดประโยคเดิมซ้ำไปซ้ามาอยู่คนเดียว

END

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

โพสต์ยอดนิยมจากบล็อกนี้

FanFic : Pirates of the Caribbean : Dead Men Tell No Tales : 01

รูปภาพ
FanFic : 《Pirates of the Caribbean 5》 : Captain Salazar x ??? , ??? x Captain Salazar , ??? x ??? Rate : PG (?) คุยกันก่อน : ทุกอย่างก็เหมือนเดิมฮั๊บ อย่าหาสาระจากFanFic เนื่องด้วยอยากเขียนเรื่องของซาลาซาร์เลยไปดูหนังpirates5มา(เกี่ยวกันไหมเนี่ย?)ซาลาซาร์คู่กับใครก็ไม่รู้ อวยหลายคู่จัด 555 และสุดท้ายรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่งที่เข้ามารับชมรับอ่านกัน    เสียงปืนใหญ่ดังก้องสนั่นท้องทะเลไม่ขาดสายโดยมีเรือโจรสลัดนับสิบลำแล่นโอบล้อมลอมเรือรบสเปนสามกระโดงเรือเปลี่ยนทะเลแคริบเบียนอันสงบเป็นสมรภูมิเดือดแสนบ้าคลั่งในพริบตา เรือที่อยู่ตรงกลางใช่ว่าจะอยู่เฉยกระดมยิงกระสุนปืนใหญ่กลับไปไม่น้อยหน้าเช่นกัน เพียงชั่วอึดใจเรือโจรสลัดที่คิดท้าทายก็ถูกส่งให้เป็นเศษไม้ลอยเหนือน้ำทะเล    "กัปตัน- กัปตันซาลาซาร์" เสียงเรียกจากเรือโทผู้คาดผ้าปิดตาสีดำที่ตาข้างซ้ายร้องเรียกกัปตันของตน "จะให้ทำอย่างไรกับโจรสลัดที่เหลือรอดดีครับ" เจ้าตัวสาวเท้าเข้าไปยืนเคียงข้างชายวัยกลางคนเพื่อรอรับคำสั่ง    นัยน์ตาสีน้ำตาลออกเข้มเล็กน้อยจับจ้องไปยังเหล่าโจรสลัดที่ลอยคออยู่ในทะเล บ้างก็กอดเศ...
อ่านเพิ่มเติม

FanFic : วิทูร เชียร [พระเจ้า & สาวก ]

รูปภาพ
   "โอ๊ ข้าแต่พระเจ้าเพียงหนึ่งเดียวของข้า เหตุใดกันท่านจึงมอบความรัแก่มนุษย์ที่โง่เขลาผู้นั้นแต่ไม่มอบให้ข้า โอ๊ ข้าแต่พระเจ้าเพียงหนึ่งเดียวของข้า ได้โปรด... ได้โปรดมอบความรักแก่ข้าด้วย โอ๊ ข้าแต่พระเจ้าเพียงหนึ่งเดียวของข้า ข้าริษยาเหลือเกิน..."    คำวิงวอนอันแสนแผ่วเบาราวกับกลิ่นหอมของชาชั้นดีที่โชยมาจากแก้วกระเบื้องเคลือบเหนือร่างชายหนุ่มผมแดงเจ้าของใบหน้าชวนให้ลุ่มหลงไม่ต่างจากตุ๊กตาซึ่งกำลังหลับไหลตาพริ้มอยู่ในโลง    ร่างสูงที่ยืนมองพลันทรุดลงข้างๆโลงที่บรรจุร่างของผู้ที่ตนเรียกว่า พระเจ้า มือที่เดิมที่มักจะจับไพ่อยู่ตลอดเวลาบัดนี้แปรเปลี่ยนเป็นลูบใบหน้าคมสันทั้งน้ำตาด้วยความรู้สึกยากเกินจะหยั่งถึง . . . . . . . . . . . . .    ในความมืดมิดที่ไร้ซึ่งแสงสว่างร่างของคนผมแดงค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นช้าๆจากเสียงเรียกที่เคยได้ยินอยู่บ่อยครั้งแต่กระนั้นก็ไม่อาจมองเห็นอะไรได้ มีแต่ความดำมืดอันว่างเปล่า เสียงวิงวอนของคนที่อยู่อีกฝากแผ่วลงกลายเป็นเสียงสะอื้นไห้ไม่ได้จังหวะ แต่คิดถึงหน้าชายหนุ่มที่ชอบสรรเสริญตนในสภาพร้องไห้ก็อดทำให้หยุดที่จะ...
อ่านเพิ่มเติม

FanFic : witchking of angmar and mouth of sauron 01

รูปภาพ
FanFic : 《LORD OF THE RING》 : witchking of angmar & mouth of sauron : 01 Rate : PG (?) คุยกันก่อน : FanFicนี้แต่งขึ้นเพื่อสนองneedของผู้เขียน โปรดอย่าหาสาระจากFanFicนี้//หัวเราะร่า       เยื้องไปจากบูรพาทิศของอาณาจักรกอนดอร์...    เมฆหมอกหนาทะมึนแผ่กระจายเป็นวงกว้างปกคลุมดินแดนทั้งหมดจนยากจะแยกได้ว่าเป็นกลางวันหรือกลางคืนจากอำนาจของเซารอน ลอร์ดมืดแห่งมอร์ดอร์ ซึ่งบัดนี้ได้เปลี่ยนร่างของตนให้กลายเป็นนัยน์ตาสีแสดขนาดยักษ์บนยอดหอคอยทมิฬ สอดส่องทุกสรรพสิ่งที่อยู่รึย่างกายเข้ามายังดินแดนโดยมิเคยมีสิ่งใดรอดพ้นสายตาไปได้ราวกับว่าผู้ได้ที่จับจ้องไปยังดวงตานั้นจะถูกสูบวิญญาณออกไปจากร่างจนหมดสิ้น   เสียงควบม้าอย่างบ้าคลั่งจากเหล่าร่างสีดำดั่งลั่นไปทั่วมอร์ดอร์พร้อมเสียงกรีดร้องต่ำๆดังขึ้นเป็นระยะๆ หากมีผู้ผ่านมาได้ยินเสัยงนี้คงต้องหวาดผวาเป็นแน่    เสียงห้อตะบึงยังคงดังไปเรื่อยๆอย่างไม่รู้จักเหน็ดรู้จักเหนื่อยในที่สุดเสียงควบม้าได้เริ่มชะลอลง เมื่อเห็นลางๆว่ามีกำแพงสีดำตั้งตะหง่านทอดยาวไปถึงตีนเขาปิดกั้นเส้นขวางเอาไว้  ...
อ่านเพิ่มเติม