ด้วยเหตุจาก the mask singer 03
FIC : ทุเรียนทิ่มอีกา แต่เรือดันพลิกเป็น อีกากินทุเรียน จากบุคคลที่3
(เนื่องจากความผิดพลาดของผู้เขียน จะไม่ขออัพตอนที่2ที่เผลอลบไปนะฮั๊บ)
.
.
.
เสียงผิวเนื้อกระทบกันเป็นจังหวะกับการขึ้นลง เร็วแรงสลับกันซ้ำไปซ้ำมา กล้องถ่ายรูปที่อยู่ในของ
ดิฉันถึงกับสั่นจนไม่อาจควบคุมได้ ดิฉันต้องพยายามควบคุมอย่างหนักเมื่อไม่ให้ภาพที่ถ่ายสั่น
"อึ๊ก--- อะ อ๊า" คุณหน้ากากทุเรียนครางออกมา ยิ่งเขาเป็นพวกเสียงหวานแล้วทำให้ตอนครางออกมา
ยิ่งหวานเข้าไปใหญ่
"ไหวไหมทุเรียน ให้ฉันเอาออกก่อนไม่" คณหน้ากากอีกาดำก้มลงถามคุณหน้ากากอีกาโดยที่อีกาน้อย
ยังเสียบคาอยู่ในร่างคุณหน้ากากทุเรียนอยู่เลย ถึงจะไม่ได้ขยับก็เถอะ
"มะ ไม่ต้อง" คุณหน้ากากทุเรียนดูหอบเล็กน้อย มือบางเลื่อนขึ้นมาปัดผมที่ปรกหน้าของคุณหน้ากากอีกาดำ "ทะ ทำต่อไปเลย..." พลางพูดเสียงเบาๆ
"ขอโทษที่ทำให้เจ็บ..." คุณหน้ากากที่กาดำจูบที่หน้าผากของคุณหน้ากากทุเรียนอย่างอ่อนโยน
การบรรเลงเพลงรักยังดำเนินต่อไปโดยไม่มีทีท่าว่าจะหยุด ทำให้ดิฉันรู้ว่าอีกาน้อยอึดมาก เพราะต้องแต่เริ่มถ่ายรูปถึงขั้นตอนนี้เวลาก็ล่วงไปเกือบสองชั่วโมงแล้ว ที่ผ่านมาเวลาดิฉันได้รับการว่าจ้างให้มาถ่ายอะไรพวกนี้ ก็แทบไม่มีใครเกินกว่าชั่วโมงเลย ดิฉันยอมรับในความอึดของคุณหน้ากากอีกาดำจริงๆ
และรู้สึกนับถือคุณหน้ากากทุเรียนจริงๆที่รองรับอีกาน้อยได้นานขนาดนี้ เป็นปลื้มจริงๆที่ได้มาถ่ายรูปพวกเขาแบบนี้
ดิฉันตั้งหน้าตั้งตาถ่ายรูปต่อไปโดยที่จิตใจเริ่มไม่สั่นไหวแล้ว ร่างคุณหน้ากากาทุเรียนที่อยู่ข้างล่างถูกคุณหน้ากากทุเรียนย้ายจับขึ้นมาให้อยู่ในท่านั่งเทียนแทน
"คุณหน้ากากอีกาดำครับ...แรงอีกนิดได้ไหมครับ" คุณหน้ากากทุเรียนพูดเสียงสั่น
คุณหน้ากากอีกาดำชะงักไปชั่วครู่ แล้วคลี่ยิ้มที่อ่อนละมุนออกมา
"ได้สิ" คุณหน้ากากอีกาดำเพิ่มความเร็วและความแรงมากขึ้น
มือที่กุมหัวไหล่ของคุณหน้ากากอีกาดำกดแรงมากขึ้น เล็บทั้งสิบจิกลงมาจนเกิดรอย พร้อมน้ำตาที่ซึมออกมาที่หางตา
.
.
.
ผ่านไปเกือบครึ่งชั่วโมงอีกาน้อยที่โผล่บินก็สิ้นฤทธิ์และปลดปล่อยสิ่งที่อัดอั้นอยู่ภายในออกมา ร่างของคุณหน้ากากทุเรียนกระตุกเล็กน้อยก่อนจะค่อยๆลุกขึ้นแล้วพลิกตัวไปนอนที่หมอนข้างๆ
'จบแล้วสินะ' ดิฉันถอนหายใจออกมาอย่างแรง
คุณหน้ากากอีกาดำลุกออกมาจากเตียงไปที่ตู้ลิ้นชักที่อยู่ไม่ไกลเพื่อหยิบอะไรบางอย่าง
"นี่ค่าจ้างของคุณครับ คุณรัตติกาล" คุณหน้ากากอีกาดำยื่นซองสีน้ำตาลมาให้ดิฉัน เมื่อดิฉันเปิดดูก็พบว่ามีธนบัตรสีเทาอยู่กันเป็นปึก ราวๆห้าแสนได้
"เอ่อ...มันไม่มากไปหรอคะ"
"ไม่หรอกครับ รับไปเหอะ" คุณหน้ากากอีกาดำยิ้มให้ดิฉัน
ดิฉันเก็บเครื่องมืออุปกรณ์ในห้องอยู่ซักพักโดยมีคุณหน้ากากอีกาดำช่วย
"ไว้ดิฉันล้างรูปแลอื่นๆเสร็จแล้ว จะนำมาให้นะคะ" ดิฉันกล่าวลาคุณหน้ากากอีกาดำ
"คุณรัตติกาลครับ ที่จมูกครับ" คุณหน้ากากอีกาดำทักขึ้น ดิฉันจึงหันไปมองกระจกที่ตั้งอยู่เผยให้เห็นคราบเลือดกำเดาที่แห้งแล้ว
"แหะๆ งั้นดิฉันขอตัวก่อนนะคะ" ดิฉันยิ้มแหยแล้วรีบออกไปจากห้อง
.
.
.
"คุณรัตติกาลไปแล้วหรอ" หน้ากากทุเรียนสะลึมสะลือ
"อืม ไปแล้ว ทุเรียนนอนต่อเหอะ รึจะให้ฉันอุ้มไปอาบน้ำ" หน้ากากอีกาเดินไปถามข้างขอบเตียง
"อาบน้ำ-!!!" หน้ากากทุเรียนตอบอย่างแข็งขัน พลันร่างทั้งๆร่างก็ถูกหน้ากากอีกาดำอุ้มหายเข้าไปในห้องน้ำ
"จะทำความสะอาดให้เอี่ยมเลย" เสียงหน้ากากอีกาดำลอยแว่วมาเบาๆ
.
.
.
END
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น