ด้วยเหตุจาก the mask singer 01
FIC : ทุเรียนทิ่มอีกา แต่เรือดันพลิกเป็น อีกากินทุเรียน จากบุคคลที่3
.
.
.
สวัสดีค่ะ ดิฉันชื่อ รัตติกาลเป็นช่างภาพอิสระที่รับงานทั่วราชอาณาจักร(?) หลายๆท่านคงสงสัยใช่ไหมคะ ว่าดิฉันมาพูดแบบนี้เพื่อต้องการจะสื่ออะไร ดิฉันต้องการจะสื่อว่า หลังจากรายการ the mask singer ที่มีการแข่งขันระหว่างหน้ากากอีกาดำ และ หน้ากากทุเรียน จบ
.
.
.
สวัสดีค่ะ ดิฉันชื่อ รัตติกาลเป็นช่างภาพอิสระที่รับงานทั่วราชอาณาจักร(?) หลายๆท่านคงสงสัยใช่ไหมคะ ว่าดิฉันมาพูดแบบนี้เพื่อต้องการจะสื่ออะไร ดิฉันต้องการจะสื่อว่า หลังจากรายการ the mask singer ที่มีการแข่งขันระหว่างหน้ากากอีกาดำ และ หน้ากากทุเรียน จบ
ตัวของดิฉันได้รับการติดต่อจากคุณหน้ากากทุเรียนว่าจ้างให้มาถ่ายรูปให้เขาในคืนนี้ โดยที่ถูกย้ำว่า ถ่ายให้ครบทุกช็อต ทุกท่วงท่า ทุกลีลา และทุกการกระทำ คุณหน้ากากทุเรียนให้กุญแจห้องพักดิฉันมาแล้วบอกว่าให้ดิฉันไปหลบอยู่ในตู้เสื้อผ้าก่อนเมื่อให้สัญญาณแล้วค่อยออกมา
ดิฉันหลบอยู่ในตู้เสื้อผ้าจนเวลาล่วงเลยมาถึงตี1 ในที่สุดประตูห้องพักก็เปิดออก เผยให้เห็นร่างสีดำสูงโปร่งของคุณหน้ากากอีกาดำ
คุณหน้ากากอีกาดำเดินนำหน้าร่างที่เล็กกว่านิดนึงของคุณหน้ากากทุเรียนเข้ามาผ่านในห้อง ฉันจึงแง้มประตูตู้เสื้อผ้าออกเล็กน้อยแล้วยกกล้องรอเพื่อรัวกดชัตเตอร์ถี่ยิบเพื่อให้พลาดแม้แต่นิดเดียวตามการว่าจากที่ได้รับ คุณหน้ากากทุเรียนหันมามองที่ดิฉันแวบนึงก่อน
จะแสยะยิ้มที่ดูเจ้าเล่ห์ไม่ตะมุตะมิเหมือนที่ทุกท่านเห็นในโทรทัศน์เลย
"เห๊ย- ทุเรียนเรียกฉันมาด้วยธุระอะไรก็รีบพูดมาสิ ดึกแล้วจะกลับบ้าน ง่วงเวร๊ย" คุณหน้ากากทุเรียนพูดด้วยน้ำเสียงที่เริ่มอารมณ์เสียขึ้นหน่อยๆ ขณะมองหาที่นั่งภายในห้องพักและไปนั่งลงตรงโซฟาที่ครีมอ่อนตัวใหญ่
"ขอโทษนะครับ อย่าเพิ่งโกรธผมเลยนะครับ" คุณหน้ากากทุเรียนคลี่ยิ้มบางพลางดัดเสียงให้ดูน่ารักเหมือนที่เคยทำเวลาออกรายการให้ทุกท่านชมกัน
"เออๆ รีบพูดมาเห๊อะ" คุณหน้ากากอีกาดำโบกมือไปมาเหมือนไล่แมงหวี่แมงวัน
" คร๊าบๆ จะพูดเดี๋ยวนี้แหละ" คุณหน้ากากทุเรียนเดินเลยไปข้างโซฟาหยิบไเบสบอลขึ้นมาเหวี่ยงเล่น
"คุณอีกาดำครับ คุณรู้ที่ผ่านมาหน่ะนะคนอื่นเขาชอบเชียร์ อีกากินทุเรียน กันเต็มไปหมดเลย ทำไมเขาถึงชอบให้ผมเป็นฝ่ายรับกันนะ เห้อ~" คุณหน้ากากทุเรียนเดินเข้าไปใกล้คุณหน้ากากอีกามากขึ้นโดยที่ในมือยังถือไม้เบสบอลเอาไว้อยู่
"นายเรียกให้ฉันมาด้วยเรื่องพรรคนี้เนี่ยนะ น่ารำคาญชะมัด ฉันกลับหล่ะ" คุณหน้ากากอีกาดำดูหงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัด เขาลุกออกจากโชฟาแล้วมุ่งไปที่ประตูเพื่อเดินออกจากห้องไป ระหว่างทางยังไม่ลืมที่จะชนไหล่คุณหน้ากากทุเรียนอย่างแรง จนร่างบางๆเสียหลัก โชคดีทีคุณหน้ากากทุเรียนไม่ได้เอาไม้เบสบอลเก็บจึงใช้มันพยุงตัวไว้เพื่อไม่ให้เซล้ม
"ถ้ายังทำตัวน่ารำคาญอีกครั้งหล่ะก็..." คุณหน้ากากอีกาดำกดเสียงของตนให้ต่ำลง
ดิฉันหลบอยู่ในตู้เสื้อผ้าจนเวลาล่วงเลยมาถึงตี1 ในที่สุดประตูห้องพักก็เปิดออก เผยให้เห็นร่างสีดำสูงโปร่งของคุณหน้ากากอีกาดำ
คุณหน้ากากอีกาดำเดินนำหน้าร่างที่เล็กกว่านิดนึงของคุณหน้ากากทุเรียนเข้ามาผ่านในห้อง ฉันจึงแง้มประตูตู้เสื้อผ้าออกเล็กน้อยแล้วยกกล้องรอเพื่อรัวกดชัตเตอร์ถี่ยิบเพื่อให้พลาดแม้แต่นิดเดียวตามการว่าจากที่ได้รับ คุณหน้ากากทุเรียนหันมามองที่ดิฉันแวบนึงก่อน
จะแสยะยิ้มที่ดูเจ้าเล่ห์ไม่ตะมุตะมิเหมือนที่ทุกท่านเห็นในโทรทัศน์เลย
"เห๊ย- ทุเรียนเรียกฉันมาด้วยธุระอะไรก็รีบพูดมาสิ ดึกแล้วจะกลับบ้าน ง่วงเวร๊ย" คุณหน้ากากทุเรียนพูดด้วยน้ำเสียงที่เริ่มอารมณ์เสียขึ้นหน่อยๆ ขณะมองหาที่นั่งภายในห้องพักและไปนั่งลงตรงโซฟาที่ครีมอ่อนตัวใหญ่
"ขอโทษนะครับ อย่าเพิ่งโกรธผมเลยนะครับ" คุณหน้ากากทุเรียนคลี่ยิ้มบางพลางดัดเสียงให้ดูน่ารักเหมือนที่เคยทำเวลาออกรายการให้ทุกท่านชมกัน
"เออๆ รีบพูดมาเห๊อะ" คุณหน้ากากอีกาดำโบกมือไปมาเหมือนไล่แมงหวี่แมงวัน
" คร๊าบๆ จะพูดเดี๋ยวนี้แหละ" คุณหน้ากากทุเรียนเดินเลยไปข้างโซฟาหยิบไเบสบอลขึ้นมาเหวี่ยงเล่น
"คุณอีกาดำครับ คุณรู้ที่ผ่านมาหน่ะนะคนอื่นเขาชอบเชียร์ อีกากินทุเรียน กันเต็มไปหมดเลย ทำไมเขาถึงชอบให้ผมเป็นฝ่ายรับกันนะ เห้อ~" คุณหน้ากากทุเรียนเดินเข้าไปใกล้คุณหน้ากากอีกามากขึ้นโดยที่ในมือยังถือไม้เบสบอลเอาไว้อยู่
"นายเรียกให้ฉันมาด้วยเรื่องพรรคนี้เนี่ยนะ น่ารำคาญชะมัด ฉันกลับหล่ะ" คุณหน้ากากอีกาดำดูหงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัด เขาลุกออกจากโชฟาแล้วมุ่งไปที่ประตูเพื่อเดินออกจากห้องไป ระหว่างทางยังไม่ลืมที่จะชนไหล่คุณหน้ากากทุเรียนอย่างแรง จนร่างบางๆเสียหลัก โชคดีทีคุณหน้ากากทุเรียนไม่ได้เอาไม้เบสบอลเก็บจึงใช้มันพยุงตัวไว้เพื่อไม่ให้เซล้ม
"ถ้ายังทำตัวน่ารำคาญอีกครั้งหล่ะก็..." คุณหน้ากากอีกาดำกดเสียงของตนให้ต่ำลง
"ฉันจะกดนายเหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา โดยที่ฉันจะไม่ทำแบบอ่อนโยนกับนายแม้แต่นิด-"
ขณะที่มือหนาของคุณหน้ากากอีกาดำจะแตะที่ลูกบิดประตูนั่นเอง เขาก็สังเกตุเห็นเงาคลื่นไวข้างหลังตนที่ทอดลงมา แต่ไม่ทันที่เขาจะหันกลับไปดู ร่างกายของเขาก็ล้มลงกับพื้นด้วยการที่ถูกตีจากด้านหลังจากไม้เบสบอลในมือคุณหน้ากากทุเรียน
แชะ-! ดิฉันที่แอบดูอยู่ภายในตู้เสื้อผ้าเผลอกดชัตเตอร์ตามสัญชาตญาณ ทำให้ร่างดิฉันออกมากองอยู่ข้างนอก คุณหน้ากากทุเรียนละสายตาจากคุณหน้ากากอีกาดำมามองที่ดิฉัน
"อ้าว- คุณรัตติกาลครับออกมาทำไมหล่ะครับ ผมยังไม่ได้ให้สัญญาณเลยนะครับ" คุณหน้ากากทุเรียนยิ้มหวานมาให้ดิฉัน
"ฉากเมื่อครู่...ถ่ายทันสินะครับ ดีมากครับ งั้นผมจะให้ค่าจ้างคุณเพิ่-" อยู่ๆคุณหน้ากากทุเรียนก็ชะงักไปก่อนจะก้มต่ำ
ลงไปมองที่ข้อเท้าของตนที่มีมือของคุณหน้ากากอีกาดำบีบไว้แน่น "หึๆๆ คุณรัตติกาลครับ ได้เวลาทำงานแล้วครับ"
ดิฉันค่อยๆคลานเพื่อเอาช่วงล่างที่ยังอยู่ในตู้เสื้อผ้าพูดออกมาอย่างทุลักทุเลจนในที่สุดก็ออกมาได้หมดซักที ฉันเดินไปยืนข้างๆตรงที่คุณหน้ากากอีกานอนอยู่
"สวัสดีค่ะ คุณหน้ากากอีกาดำ" ดิฉันทักขึ้นเพื่อเป็นมารยาท พลางซูมกล้องไปที่หน้าคุณหน้ากากอีกาแลเวกดชัตเตอร์ขึ้นนึงครั้ง
คุณหน้ากากอีกามองมาที่ดิฉัน ดิฉันได้ยินเสียงสบถด่าคุณหน้ากากทุเรียนและดิฉันอย่างเกรี้ยวกราด ดิฉันจึงเดินออกห่างเปลี่ยนไปยืนข้างๆคุณหน้ากากทุเรียนแทน
"เอาหล่ะ ฮึ๊บ-" ดิฉันไม่อยากเชื่อเลยว่าคุณหน้ากากทุเรียนที่ดูผอมบางกลับดึงคอเสื้อคุณหน้ากากอีกาดำลากขึ้นไปที่เตียงได้อย่างง่ายดาย ซึ่งดิฉันไม่พลาดที่จะถ่ายเก็บไว้อย่างแน่นอน
ขณะที่มือหนาของคุณหน้ากากอีกาดำจะแตะที่ลูกบิดประตูนั่นเอง เขาก็สังเกตุเห็นเงาคลื่นไวข้างหลังตนที่ทอดลงมา แต่ไม่ทันที่เขาจะหันกลับไปดู ร่างกายของเขาก็ล้มลงกับพื้นด้วยการที่ถูกตีจากด้านหลังจากไม้เบสบอลในมือคุณหน้ากากทุเรียน
แชะ-! ดิฉันที่แอบดูอยู่ภายในตู้เสื้อผ้าเผลอกดชัตเตอร์ตามสัญชาตญาณ ทำให้ร่างดิฉันออกมากองอยู่ข้างนอก คุณหน้ากากทุเรียนละสายตาจากคุณหน้ากากอีกาดำมามองที่ดิฉัน
"อ้าว- คุณรัตติกาลครับออกมาทำไมหล่ะครับ ผมยังไม่ได้ให้สัญญาณเลยนะครับ" คุณหน้ากากทุเรียนยิ้มหวานมาให้ดิฉัน
"ฉากเมื่อครู่...ถ่ายทันสินะครับ ดีมากครับ งั้นผมจะให้ค่าจ้างคุณเพิ่-" อยู่ๆคุณหน้ากากทุเรียนก็ชะงักไปก่อนจะก้มต่ำ
ลงไปมองที่ข้อเท้าของตนที่มีมือของคุณหน้ากากอีกาดำบีบไว้แน่น "หึๆๆ คุณรัตติกาลครับ ได้เวลาทำงานแล้วครับ"
ดิฉันค่อยๆคลานเพื่อเอาช่วงล่างที่ยังอยู่ในตู้เสื้อผ้าพูดออกมาอย่างทุลักทุเลจนในที่สุดก็ออกมาได้หมดซักที ฉันเดินไปยืนข้างๆตรงที่คุณหน้ากากอีกานอนอยู่
"สวัสดีค่ะ คุณหน้ากากอีกาดำ" ดิฉันทักขึ้นเพื่อเป็นมารยาท พลางซูมกล้องไปที่หน้าคุณหน้ากากอีกาแลเวกดชัตเตอร์ขึ้นนึงครั้ง
คุณหน้ากากอีกามองมาที่ดิฉัน ดิฉันได้ยินเสียงสบถด่าคุณหน้ากากทุเรียนและดิฉันอย่างเกรี้ยวกราด ดิฉันจึงเดินออกห่างเปลี่ยนไปยืนข้างๆคุณหน้ากากทุเรียนแทน
"เอาหล่ะ ฮึ๊บ-" ดิฉันไม่อยากเชื่อเลยว่าคุณหน้ากากทุเรียนที่ดูผอมบางกลับดึงคอเสื้อคุณหน้ากากอีกาดำลากขึ้นไปที่เตียงได้อย่างง่ายดาย ซึ่งดิฉันไม่พลาดที่จะถ่ายเก็บไว้อย่างแน่นอน
คุณหน้ากากทุเรียนขึ้นคร่อมคุณหน้ากากอีกาดำไว้ รอยยิ้มบางพลันปรากฎขึ้นบนใบหน้าของคุณหน้ากากทุเรียนก่อนจะก้มลงจูบคุณหน้ากากอีกาดำ ดิฉันดูท่วงท่าที่คุณหน้ากากทุเรียนจูบแล้วจะพูดว่ามันเป็นการจูบที่ดูรุนแรงมาก ยิ่งคุณหน้ากากอีกาดำขัดขืนก็จะถูจูบหนักมากขึ้น
แต่จู่ๆคุณหน้ากากทุเรียนก็ชะงักไปแล้วผละตัวออกห่างทันที ดิฉันเหลือบมองไปเห็นคุณหน้ากากอีกาดำแสยะยิ้มขึ้น ดิฉันเบนกล้องไปทางคุณหน้ากากทุเรียนเผยให้เห็นริมฝีปากโชคเลือดที่น่าจะมาจากการกัดของคุณหน้ากากอีกาดำ
คุณหน้ากากอีกาดำรีบดันตัวเองขึ้นแล้วพุ่งไปกดร่างคุณหน้ากากทุเรียนที่ยังเซอยู่เล็กน้อยแน่น คุณหน้ากากอีกาเคลื่อนตัวไปทับเอาไว้ มือขวากดลงที่ท้ายทอยส่งผลให้ใบหน้าของคุณหน้ากากทุเรียนขยับไปไหนไม่ได้
มือซ้ายที่ไว้อยู่เลื่อนมาเช็ดเลือดที่ไหลอยู่ข้างขมับจากการโดนฟาดออกแต่ก็ไม่เป็นผลเท่าไหลนักเพราะเลือดเริ่มแห้งแล้ว
"คุณรัตติกาลสินะ..." ดิฉันผงะถอยเล็กน้อยเมื่อถูกคุณหน้ากากอีกาทัก
"ชะ ใช่ค่ะ" ดิฉันตอบอย่างตะกุกตะกัก
คุณหน้ากากอีกาอีกาดำเงียบไป สายตาจ้องมองไปที่คุณหน้ากากทุเรียนส่งเสียงฮึมฮัมอยู่ใต้ร่าง คุณหน้ากากอีกาดำยกมุมปากขึ้น แล้วเบือนหน้ามาที่ดิฉัน
"ผมจะไม่เอาเรื่องกับคุณและจะให้เงินคุณเพิ่มอีกเท่าตัว ถ้าคุณถ่ายรูป... ไม่สิ ถ่ายวิดีโอเพิ่มด้วยกับเหตุการณ์จากนี้ให้ผมให้ไหม" คุณหน้ากากอีกาดำพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูนุ่มนวล
"เอ่อ...ตะ แต่ว่า" ดิฉันมองคุณหน้ากากทุเรียนที่โดนกดอยู่
"ไม่เป็นไรหรอก เห็นอย่างงี้ผมกับเขาก็คบกันอยู่ เขาไปถือสาหรอก" คุณหน้ากากอีกาดำผ่อนแรงที่กดหลังคอคุณหน้ากากทุเรียนเอาไว้ลง มือซ้ายถูกยกขึ้นมาลูบหัวอย่างอ่อนโยน
"ไอ้เวรเอ๊ย-" คุณหน้ากากทุเรียนแหงนหน้าที่ดูขึ้นสีเรื่อเล็กน้อยก่อนจะตามด้วยคำด่าที่เด็กไม่ควรฟังอีกหลายคำด้วยน้ำเสียงที่ดูเขินอาย
'คู่นี้แปลกชะมัด...' ดิฉันคิดในใจ แล้วพยักหน้าเป็นการยอมรับข้อตกลงของคุณหน้ากากอีกาดำ
"ดีมาก..." คุณหน้ากากอีกาดำพลิกตัวคุณหน้ากากทุเรียนขึ้น บรรจงจูบและเสียคราบเลือดที่ใกล้แห้งกรังด้วยความอ่อนโยนเหมือนที่ลูบหัว
.
.
.
แต่จู่ๆคุณหน้ากากทุเรียนก็ชะงักไปแล้วผละตัวออกห่างทันที ดิฉันเหลือบมองไปเห็นคุณหน้ากากอีกาดำแสยะยิ้มขึ้น ดิฉันเบนกล้องไปทางคุณหน้ากากทุเรียนเผยให้เห็นริมฝีปากโชคเลือดที่น่าจะมาจากการกัดของคุณหน้ากากอีกาดำ
คุณหน้ากากอีกาดำรีบดันตัวเองขึ้นแล้วพุ่งไปกดร่างคุณหน้ากากทุเรียนที่ยังเซอยู่เล็กน้อยแน่น คุณหน้ากากอีกาเคลื่อนตัวไปทับเอาไว้ มือขวากดลงที่ท้ายทอยส่งผลให้ใบหน้าของคุณหน้ากากทุเรียนขยับไปไหนไม่ได้
มือซ้ายที่ไว้อยู่เลื่อนมาเช็ดเลือดที่ไหลอยู่ข้างขมับจากการโดนฟาดออกแต่ก็ไม่เป็นผลเท่าไหลนักเพราะเลือดเริ่มแห้งแล้ว
"คุณรัตติกาลสินะ..." ดิฉันผงะถอยเล็กน้อยเมื่อถูกคุณหน้ากากอีกาทัก
"ชะ ใช่ค่ะ" ดิฉันตอบอย่างตะกุกตะกัก
คุณหน้ากากอีกาอีกาดำเงียบไป สายตาจ้องมองไปที่คุณหน้ากากทุเรียนส่งเสียงฮึมฮัมอยู่ใต้ร่าง คุณหน้ากากอีกาดำยกมุมปากขึ้น แล้วเบือนหน้ามาที่ดิฉัน
"ผมจะไม่เอาเรื่องกับคุณและจะให้เงินคุณเพิ่มอีกเท่าตัว ถ้าคุณถ่ายรูป... ไม่สิ ถ่ายวิดีโอเพิ่มด้วยกับเหตุการณ์จากนี้ให้ผมให้ไหม" คุณหน้ากากอีกาดำพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูนุ่มนวล
"เอ่อ...ตะ แต่ว่า" ดิฉันมองคุณหน้ากากทุเรียนที่โดนกดอยู่
"ไม่เป็นไรหรอก เห็นอย่างงี้ผมกับเขาก็คบกันอยู่ เขาไปถือสาหรอก" คุณหน้ากากอีกาดำผ่อนแรงที่กดหลังคอคุณหน้ากากทุเรียนเอาไว้ลง มือซ้ายถูกยกขึ้นมาลูบหัวอย่างอ่อนโยน
"ไอ้เวรเอ๊ย-" คุณหน้ากากทุเรียนแหงนหน้าที่ดูขึ้นสีเรื่อเล็กน้อยก่อนจะตามด้วยคำด่าที่เด็กไม่ควรฟังอีกหลายคำด้วยน้ำเสียงที่ดูเขินอาย
'คู่นี้แปลกชะมัด...' ดิฉันคิดในใจ แล้วพยักหน้าเป็นการยอมรับข้อตกลงของคุณหน้ากากอีกาดำ
"ดีมาก..." คุณหน้ากากอีกาดำพลิกตัวคุณหน้ากากทุเรียนขึ้น บรรจงจูบและเสียคราบเลือดที่ใกล้แห้งกรังด้วยความอ่อนโยนเหมือนที่ลูบหัว
.
.
.
TBC
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น