[ the fallen evil ] 01
.
.
.
.
.
ท่ามกลางห้องที่มืดสนิทมีเพียงแสงจากตะเกียงใบน้อยเท่านั้นที่มอบความสว่างให้แก่บุคคลทั้งสอง
"พระบิดา...ท่านจะทรงรักมนุษย์นั่นเกินไปแล้วนะ" บุรุษผู้ได้รับขนานนามว่า
'ราชาแห่งฟากฟ้า' กล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ไม่สบอารมณ์
"ข้าไม่เห็นว่ามันจะมากเกินเยี่ยงใดเลย" น้ำเสียงที่เปล่งออกมาเต็มไปด้วยพลังอำนาจ
ของผู้เป็นเจ้าชีวิตแห่งปีศาจทั้งปวง "เจ้าก็รู้บุตรข้าภพปีศาจกับภพมนุษย์ผูกสัมพันธ์
กันมานานแล้ว ไม่เห็นแปลกอันใดเลย เจ้าคิดมากเกินไปแล้ว"
กษัตริย์หนุ่มลูบผมบุตรตนเบาๆ "แต่ว่าพระบิ..." ยังไม่ทันที่ลูซิอัสรัชทายาทแห่งภพปีศาจพูดจบ ถ้อยคำที่เหลือก็ถูกกลืนกลับลงคอจากการจูบโดยบุคคลที่ตนเรียกว่า บิดา
"หยุดพูดเถอะลูซิอัส พรุ่งนี้เจ้าต้องเข้าร่วมประลองต่อสู้"
กษัตริย์หนุ่มลูบผมบุตรตนเบาๆ "แต่ว่าพระบิ..." ยังไม่ทันที่ลูซิอัสรัชทายาทแห่งภพปีศาจพูดจบ ถ้อยคำที่เหลือก็ถูกกลืนกลับลงคอจากการจูบโดยบุคคลที่ตนเรียกว่า บิดา
"หยุดพูดเถอะลูซิอัส พรุ่งนี้เจ้าต้องเข้าร่วมประลองต่อสู้"
ร่างของลูซิอัสถูกจับเอนลงกับเตียงขนาดใหญ่สีเลือดนกที่ประดับประดาด้วยผ้าลายลูกไม้อย่างนุ่มนวล เตียงค่อยๆยุบจากแรงของร่างทั้งสองที่กดลงมา ไม่มีการขัดขืนใดๆจากลูซิอัส ราวกับเรื่องที่กำลังเกิดขึ้นพวกนี้เป็นส่วนหนึ่งในชีวิตประจำวัน
"แต่ข้าก็ยังรังเกียจมนุษย์อยู่ดี" ร่างที่ถูกทาบทับกล่าวด้วยน้ำเสียงที่แสดงออกด้วยความรังเกียจอย่างชัดเจนก่อนจะคว้าชายเสื้อของบิดาตนเพื่อดึงเข้ามากอด ในออมนั้นเต็ม
ไปด้วยความรู้สึกที่อยากจะบรรยายออกมา
"พักผ่อนซะ"
"แต่ข้าก็ยังรังเกียจมนุษย์อยู่ดี" ร่างที่ถูกทาบทับกล่าวด้วยน้ำเสียงที่แสดงออกด้วยความรังเกียจอย่างชัดเจนก่อนจะคว้าชายเสื้อของบิดาตนเพื่อดึงเข้ามากอด ในออมนั้นเต็ม
ไปด้วยความรู้สึกที่อยากจะบรรยายออกมา
"พักผ่อนซะ"
มือแกร่งลูบผมบุตรผู้เป็นดุจดั่งดาวดวงน้อยอีกครั้งเบาๆ พลางเอนกายนอนข้างๆ
" ราตรีสวัสดิ์ลูซิอัส"
"ราตรีสวัสดิ์อาร์คาทัช" นามกษัตริย์แห่งภพปีศาจถูกกล่าวแล้ว...
.
.
.
แสงแดดยามเช้าสาดส่องไปทั่วภพปีศาจ เสียงจุดพลุมากมายก็เริ่มต้นขึ้น งานประลองนี้ไม่ว่าใครก็เข้าร่วมได้ ไม่เว้นแต่มนุษย์ จึงทำให้มีปีศาจและมนุษย์อัดแน่นจนเขตอาณาจักรแทบแตก เมื่ออาร์คาทัชเห็นประชาชนของตนมีความสุขก็อดที่จะยิ้มออกมาไม่ได้ ถ้าหากมีคนมาเห็นรอยยิ้มของอาร์คาทัชตอนนี้ดวงตาคงกลายเป็นรูปหัวใจไปแน่
'มันน่าดีใจตรงไหนกัน' ลูซิอัสกร่นด่าในใจขณะเหลือบมองบิดาที่ดูภูมิใจกับภาพเบื้องล่าง ก่อนจะเดินจากไปจากริมระเบียงปราสาท
"ท่านลูซิอัส ไม่ทราบว่าท่านจะไปไหนรึขอรับ พิธีเปิดงานประลองใกล้เริ่มแล้วนะขอรับ" บุรุษมนุษย์ผู้หนึ่งทักขึ้น ขณะเห็นลูซิอัสเดินผ่านไป
"ไม่ต้องยุ่งเลือกข้าได้ไหม ไอ้มนุษย์ชั้นต่ำ แค่พระบิดาข้าเมตตาเจ้ามากกว่าคนอื่นไม่เท่าไหร่ อย่าได้เหิมเกริมกับข้า" ลูซิอัสจ้องมนุษย์ตรงหน้าราวจะกินเลือดกินเนื้อ ก่อนจะผลักไปให้พ้นทาง
"หึๆ ท่านแน่ใจได้อย่างไรว่าท่านอาร์คาทัชจะเมตตาข้ากว่าคนอื่นเพียงเล็กน้อย" คำพูดที่เย้ยหยันของบุรุษด้านหลังทำให้ลูซิอัสโกรธจัดจนแทบคุมอารมณ์ไม่อยู่
"เคิร์ส-!!!"
ลูซิอัสตวาดชื่อเคิร์สลั่นโถงทางเดิน โชคดีมีไม่มีผู้คนอยู่บริเวณนั้นไม่อย่างนั้นได้มีช็อคตายเพราะมลภาวะทางพิษเป็นแน่
.
.
.
" ราตรีสวัสดิ์ลูซิอัส"
"ราตรีสวัสดิ์อาร์คาทัช" นามกษัตริย์แห่งภพปีศาจถูกกล่าวแล้ว...
.
.
.
แสงแดดยามเช้าสาดส่องไปทั่วภพปีศาจ เสียงจุดพลุมากมายก็เริ่มต้นขึ้น งานประลองนี้ไม่ว่าใครก็เข้าร่วมได้ ไม่เว้นแต่มนุษย์ จึงทำให้มีปีศาจและมนุษย์อัดแน่นจนเขตอาณาจักรแทบแตก เมื่ออาร์คาทัชเห็นประชาชนของตนมีความสุขก็อดที่จะยิ้มออกมาไม่ได้ ถ้าหากมีคนมาเห็นรอยยิ้มของอาร์คาทัชตอนนี้ดวงตาคงกลายเป็นรูปหัวใจไปแน่
'มันน่าดีใจตรงไหนกัน' ลูซิอัสกร่นด่าในใจขณะเหลือบมองบิดาที่ดูภูมิใจกับภาพเบื้องล่าง ก่อนจะเดินจากไปจากริมระเบียงปราสาท
"ท่านลูซิอัส ไม่ทราบว่าท่านจะไปไหนรึขอรับ พิธีเปิดงานประลองใกล้เริ่มแล้วนะขอรับ" บุรุษมนุษย์ผู้หนึ่งทักขึ้น ขณะเห็นลูซิอัสเดินผ่านไป
"ไม่ต้องยุ่งเลือกข้าได้ไหม ไอ้มนุษย์ชั้นต่ำ แค่พระบิดาข้าเมตตาเจ้ามากกว่าคนอื่นไม่เท่าไหร่ อย่าได้เหิมเกริมกับข้า" ลูซิอัสจ้องมนุษย์ตรงหน้าราวจะกินเลือดกินเนื้อ ก่อนจะผลักไปให้พ้นทาง
"หึๆ ท่านแน่ใจได้อย่างไรว่าท่านอาร์คาทัชจะเมตตาข้ากว่าคนอื่นเพียงเล็กน้อย" คำพูดที่เย้ยหยันของบุรุษด้านหลังทำให้ลูซิอัสโกรธจัดจนแทบคุมอารมณ์ไม่อยู่
"เคิร์ส-!!!"
ลูซิอัสตวาดชื่อเคิร์สลั่นโถงทางเดิน โชคดีมีไม่มีผู้คนอยู่บริเวณนั้นไม่อย่างนั้นได้มีช็อคตายเพราะมลภาวะทางพิษเป็นแน่
.
.
.
"...บัดนี้ได้เวลาอันสมควรแล้ว ข้า 'อาร์คาทัช' กษัตริย์แห่งภพปีศาจขอเปิดพิธีประลองศักดิ์สิทธิ์ ณ บัดนี้-!!!"
สิ้นเสียงของกษัตริย์หนุ่ม เสียงโห่ร้องของผู้คนก็ดังกึกก้องไปทั่วอาณาจักร พลุต่างๆมากมายถูกจุดขึ้นพร้อมกันทำให้เป็นที่รู้กันว่า 'งานประลองศักดิ์สิทธ์' เริ่มแล้ว
ที่เรียกว่างานประลองศักดิ์สิทธิ์ เพราะ รางวัลสูงสุดที่รออยู่คือ 'ปีก' ปีก1คู่ สวมใส่แก่
ที่เรียกว่างานประลองศักดิ์สิทธิ์ เพราะ รางวัลสูงสุดที่รออยู่คือ 'ปีก' ปีก1คู่ สวมใส่แก่
ผู้ชนะ ก็มีค่ามากพอที่ผู้คนจะเข้าร่วมต่อสู้เพื่อแย่งมา
"เอาหล่ะครับท่านผู้ชม ตอนนี้ผู้กล้าของเราได้เดินเข้ามาในสนามแล้วดูร่างกายที่แข็งแกร่งพวกนั้นสิครับ- ท่านใดที่ยังไม่ได้วางเงินเดิมพันรีบวางซะนะครับ ฮะๆๆ-" โฆษกชาวปีศาจบรรยายอย่างขำขัน พลางเอียงไปข้างหลังหน่อยนึง
"พนันข้างท่านลูซิอัส100เหรียญทอง" ก่อนจะส่งถุงเงินให้เด็กชาวมนุษย์ไปเก็บไว้ที่โต๊ะวางเดิมพัน
"เดี๋ยวก่อนเจ้าหนู 100เหรียญทองข้างเคิร์ส" โฆษกชาวมนุษย์ที่นั่งข้างๆยื่นถุงเงินให้แล้วหันมายิ้มเย้ยแก่โฆษกชาวปีศาจ
"ทำหน้าแบบนั้นกลัวแพ้พนันรึไงกัลลี"
"เงียบไปเลยไปมิลิน"
'เห้อ~ สองคนนี้เถียงกันอีกแล้ว' ผู้ชมที่บริเวณถอนหายใจออกมาพร้อมกัน 'รีบๆบรรยายต่อเถ๊อะ~'
โฆษกทั้งทั้งสองหันมาบรรยายต่ออีกครั้งจนคนรองสุดท้ายเดินเข้ามาในสนามประลอง
"โอ๊ะ-! นั้น-! เขาเข้ามาแล้วครับ" บุรุษผู้มีเส้นผมสีดำไหวตามแรงลม ดวงตาสีฟ้าสดใสมองไปยังบรรดาแม่ยกของตนก่อนจะโปรยยิ้มงาม
"อร๊ายยย~ ...ทั้งหล่อเริดเหมือนเดิมเลยนะคร๊าาาา" "นั้นสิๆ ฮุๆ" ทั้งแม่ยกสาวน้อยสาน้อยสาวใหญ่ต่างกรี๊ดกร๊าดให้กับเคิร์ส
"ฮะๆ ใจเย็นๆครับท่านแม่ยกทั้งหลาย เดี๋ยวคนสุดท้ายที่เข้ามาจะน้อยใจนะครับ" กัลลีพูดขึ้นอย่างติดตลก
เมื่อเสียงกรี๊ดกร๊าดข้างนอกเงียบลงลูซิอัสจึงเดินเข้าไปในสนามประลอง เส้นผมสีเงินยามต้องแสงอาทิตย์เพิ่มความสง่างามให้แก่ลูซิอัสยิ่ง นัยน์ตาสีแดงดุจเลือดมองไปรอบๆสนามประลอง ก่อนจะคลี่ยิ้มออกมาน้อยๆ
ไม่มีเสียงกรี๊ดกร๊าดใดๆตอบกลับมาราวกลับในสนามประลองมีเพียงแค่ลูซิอัส ทุกคนราวกับกำลังถูกความสง่างามของลูซิอัสตรึงเอาไว้ทุกคนต่างคิดเหมือนกันหมดว่า
'ช่างสง่างดงามอะไนเยี่ยงนี้'
"อะ...เอาหล่ะครับท่านผู้ชมตอนนี้ผู้ร่วมประลองได้เข้ามาครบแล้ว"
โฆษกเริ่มพูดอีกครั้งหลังหลุดออกจากภวังค์ได้ ผู้ชมจึงเริ่มกับมาพูดคุย
"อย่างที่ทุกท่านทราบดี ใครยืนอยู่คนสุดท้ายก็คือผู้ชนะ ดังนั้น เราจะขอเริ่มการแข่งขันกัน ณ บัดนี้~~~" สิ้นเสียงโฆษกกล่าว ผู้ร่วมประลองก็เข้าโรมรันกันอย่างดุเดือด
เสียงผู้คนเฮดังยิ่งขึ้นทุกครั้งที่มีผู้ร่วมประลองเหลือน้อยลง ก่อนจะตามมาด้วยเรียกโอดครวญของผู้แพ้พนันอย่างเบาๆ
การแข่งยังคงดำเนินไปเรื่อยๆ จนตอนนี้เหลือคู่สุดท้ายของการประลองคือลูซิอัสกับเคิร์สเนื่องจากเป็นคู่ไคลแม็กซ์เสียงเฮจึงกระหึ่มสนามประลอง
"โอ๊-นี่ท่านลูซิอัสยังอยู่อีกรึนี่ นึกว่าแพ้ไปแล้วซะอีก" เคิร์สปาดเลือดที่
มุมปากของตน ก่อนจะเท้าเอวมองไปยังลูซิอัส
"หุบปากไปซะ-" ลูซิอัสตวัดดาบไปทางเคิร์ส
"แหม่ๆ ท่านลูซิอัสนี่อารมณ์ร้ายจริงๆเลยนะ อย่างกับเด็กแหนะ" พลางส่ายหัวไปมา "ช่างน่า..." ไม่ทันพูดจบเคิร์สก็ต้องเปลี่ยนมาตั้งรับแรงดาบของลูซิอัสที่ถาโถมเข้าใส่อย่างรุนแรงแทน
"แม่ง-" เคิร์สสบถออกมาเบาๆเมื่อไม่สามารถต้านแรงดาบได้ จนคมดาบเฉียดไหล่ไป และเลือดเริ่มซึมออกมาจากปากแผลช้าๆ เคิร์สเห็นว่าตนเองเริ่มเสียเปรียบจึงกระโดดห่างลูซิอัส
เพื่อไปตั้งหลัก
"ไม่เท่าไหร่เลยนี่" ลูซิอัสหัวเราะขึ้นแล้วฟาดดาบลงไปอีกครั้ง เคิร์สถูกแรงดาบไล่ต้อนไปเรื่อยๆ จนตอนนี้ร่างกายของเคิร์สมีบาดแผลเล็กๆเต็มไปทั่ว ต่างกับลูซิอัสมีไม่มีบาดแผลอะไรเลยแม้แต่นิด
"ฮะๆ" เคิร์สหัวเราะออกมาอย่างเหนื่อยหอบ "ดูเหมือนว่าข้าต้องงัดไพ่ตายออกมาใช้แล้วสิ" เคิร์สสูดหายใจเข้าปอดลึกๆ ก่อนจะสบตาลูซิอัส
"ท่านลูซิอัส-ข้าจะแสดงให้ท่านดูว่าท่านอาร์คาทัชเมตตาข้ามากกว่าคนอื่นขนาดไหน" ลูซิอัสไม่อยากฟังคำพูดที่น่ารังเกียจของเคิร์สอีกต่อไป ดาบคมเงื้อมขึ้นหมายจะฟาดลงมาเพื่อจบการประลองที่น่าสังเวชนี้ ขณะที่คมดาบใกล้จะบั่นคอเคิร์สมันก็ต้องหยุดลง
ร่างกายของลูซิอัสนิ่งไปเมื่อภาพที่ปรากฏตรงหน้าคือเคิร์สที่มาพร้อมกับปีก ปีกสีเงิน2คู่กำลังสยายออกมาอย่างช้าๆ
"โอ๊~ เคิร์สงัดเอาปีกออกมาใช้ซะครับท่านผู้ชมมมม" เสียงของมิลินดังขึ้นก่อนตามด้วยเสียงเฮลั่นจากผู้ชมขาวมนุษย์แต่หามีจากชาวปีศาจไม่
ชาวปีศาจจะรู้ดีว่า ปีกสีขาวของมนุษย์ ปีกสีดำของปีศาจ แต่...ปีกสีเงินของเชื้อพระวงศ์เท่านั้น-!!! ซึ่งการจะมอบให้คนที่ไม่ใช่เชื้อพระวงศ์นั้นไม่ใช่เรื่องง่าย
มีแต่กษัตริย์เท่านั้นที่จะมอบปีกสีเงินนี้ได้ ยิ่งเป็นมนุษย์อีกยิ่งต้องมีสัมพันธ์ที่เหนียวแน่นต่อกัน ซึ่งชาวมนุษย์คนอื่นไม่รู้ความหมายเรื่องปีกสีเงินนี่
'งานเข้าแน่ๆ เละแน่ๆ' ชาวปีศาจทั้งหมดคิด เพราะลูซิอัสเกลียดเคิร์สมากกว่าอะไรดี ชาวปีศาจมองไปยังลูซิอัสว่าสิ่งที่จะตามมาคืออะไร
"นี่ กัลลี เกิดอะไรขึ้นหน่ะ ทำไมชาวปีศาจถึงเงียบไปหล่ะ" มิลินกระซิบถามกัลลีที่ทำหน้าเคร่งเครียดเหมือนปวดท้องอยากเข้าห้องน้ำ
จู่ๆเสียงฮือฮาก็ดังขึ้นอีกครั้ง เมื่อลูซิอัสทรุดลงกับพื้น
.
.
.
"เอาหล่ะครับท่านผู้ชม ตอนนี้ผู้กล้าของเราได้เดินเข้ามาในสนามแล้วดูร่างกายที่แข็งแกร่งพวกนั้นสิครับ- ท่านใดที่ยังไม่ได้วางเงินเดิมพันรีบวางซะนะครับ ฮะๆๆ-" โฆษกชาวปีศาจบรรยายอย่างขำขัน พลางเอียงไปข้างหลังหน่อยนึง
"พนันข้างท่านลูซิอัส100เหรียญทอง" ก่อนจะส่งถุงเงินให้เด็กชาวมนุษย์ไปเก็บไว้ที่โต๊ะวางเดิมพัน
"เดี๋ยวก่อนเจ้าหนู 100เหรียญทองข้างเคิร์ส" โฆษกชาวมนุษย์ที่นั่งข้างๆยื่นถุงเงินให้แล้วหันมายิ้มเย้ยแก่โฆษกชาวปีศาจ
"ทำหน้าแบบนั้นกลัวแพ้พนันรึไงกัลลี"
"เงียบไปเลยไปมิลิน"
'เห้อ~ สองคนนี้เถียงกันอีกแล้ว' ผู้ชมที่บริเวณถอนหายใจออกมาพร้อมกัน 'รีบๆบรรยายต่อเถ๊อะ~'
โฆษกทั้งทั้งสองหันมาบรรยายต่ออีกครั้งจนคนรองสุดท้ายเดินเข้ามาในสนามประลอง
"โอ๊ะ-! นั้น-! เขาเข้ามาแล้วครับ" บุรุษผู้มีเส้นผมสีดำไหวตามแรงลม ดวงตาสีฟ้าสดใสมองไปยังบรรดาแม่ยกของตนก่อนจะโปรยยิ้มงาม
"อร๊ายยย~ ...ทั้งหล่อเริดเหมือนเดิมเลยนะคร๊าาาา" "นั้นสิๆ ฮุๆ" ทั้งแม่ยกสาวน้อยสาน้อยสาวใหญ่ต่างกรี๊ดกร๊าดให้กับเคิร์ส
"ฮะๆ ใจเย็นๆครับท่านแม่ยกทั้งหลาย เดี๋ยวคนสุดท้ายที่เข้ามาจะน้อยใจนะครับ" กัลลีพูดขึ้นอย่างติดตลก
เมื่อเสียงกรี๊ดกร๊าดข้างนอกเงียบลงลูซิอัสจึงเดินเข้าไปในสนามประลอง เส้นผมสีเงินยามต้องแสงอาทิตย์เพิ่มความสง่างามให้แก่ลูซิอัสยิ่ง นัยน์ตาสีแดงดุจเลือดมองไปรอบๆสนามประลอง ก่อนจะคลี่ยิ้มออกมาน้อยๆ
ไม่มีเสียงกรี๊ดกร๊าดใดๆตอบกลับมาราวกลับในสนามประลองมีเพียงแค่ลูซิอัส ทุกคนราวกับกำลังถูกความสง่างามของลูซิอัสตรึงเอาไว้ทุกคนต่างคิดเหมือนกันหมดว่า
'ช่างสง่างดงามอะไนเยี่ยงนี้'
"อะ...เอาหล่ะครับท่านผู้ชมตอนนี้ผู้ร่วมประลองได้เข้ามาครบแล้ว"
โฆษกเริ่มพูดอีกครั้งหลังหลุดออกจากภวังค์ได้ ผู้ชมจึงเริ่มกับมาพูดคุย
"อย่างที่ทุกท่านทราบดี ใครยืนอยู่คนสุดท้ายก็คือผู้ชนะ ดังนั้น เราจะขอเริ่มการแข่งขันกัน ณ บัดนี้~~~" สิ้นเสียงโฆษกกล่าว ผู้ร่วมประลองก็เข้าโรมรันกันอย่างดุเดือด
เสียงผู้คนเฮดังยิ่งขึ้นทุกครั้งที่มีผู้ร่วมประลองเหลือน้อยลง ก่อนจะตามมาด้วยเรียกโอดครวญของผู้แพ้พนันอย่างเบาๆ
การแข่งยังคงดำเนินไปเรื่อยๆ จนตอนนี้เหลือคู่สุดท้ายของการประลองคือลูซิอัสกับเคิร์สเนื่องจากเป็นคู่ไคลแม็กซ์เสียงเฮจึงกระหึ่มสนามประลอง
"โอ๊-นี่ท่านลูซิอัสยังอยู่อีกรึนี่ นึกว่าแพ้ไปแล้วซะอีก" เคิร์สปาดเลือดที่
มุมปากของตน ก่อนจะเท้าเอวมองไปยังลูซิอัส
"หุบปากไปซะ-" ลูซิอัสตวัดดาบไปทางเคิร์ส
"แหม่ๆ ท่านลูซิอัสนี่อารมณ์ร้ายจริงๆเลยนะ อย่างกับเด็กแหนะ" พลางส่ายหัวไปมา "ช่างน่า..." ไม่ทันพูดจบเคิร์สก็ต้องเปลี่ยนมาตั้งรับแรงดาบของลูซิอัสที่ถาโถมเข้าใส่อย่างรุนแรงแทน
"แม่ง-" เคิร์สสบถออกมาเบาๆเมื่อไม่สามารถต้านแรงดาบได้ จนคมดาบเฉียดไหล่ไป และเลือดเริ่มซึมออกมาจากปากแผลช้าๆ เคิร์สเห็นว่าตนเองเริ่มเสียเปรียบจึงกระโดดห่างลูซิอัส
เพื่อไปตั้งหลัก
"ไม่เท่าไหร่เลยนี่" ลูซิอัสหัวเราะขึ้นแล้วฟาดดาบลงไปอีกครั้ง เคิร์สถูกแรงดาบไล่ต้อนไปเรื่อยๆ จนตอนนี้ร่างกายของเคิร์สมีบาดแผลเล็กๆเต็มไปทั่ว ต่างกับลูซิอัสมีไม่มีบาดแผลอะไรเลยแม้แต่นิด
"ฮะๆ" เคิร์สหัวเราะออกมาอย่างเหนื่อยหอบ "ดูเหมือนว่าข้าต้องงัดไพ่ตายออกมาใช้แล้วสิ" เคิร์สสูดหายใจเข้าปอดลึกๆ ก่อนจะสบตาลูซิอัส
"ท่านลูซิอัส-ข้าจะแสดงให้ท่านดูว่าท่านอาร์คาทัชเมตตาข้ามากกว่าคนอื่นขนาดไหน" ลูซิอัสไม่อยากฟังคำพูดที่น่ารังเกียจของเคิร์สอีกต่อไป ดาบคมเงื้อมขึ้นหมายจะฟาดลงมาเพื่อจบการประลองที่น่าสังเวชนี้ ขณะที่คมดาบใกล้จะบั่นคอเคิร์สมันก็ต้องหยุดลง
ร่างกายของลูซิอัสนิ่งไปเมื่อภาพที่ปรากฏตรงหน้าคือเคิร์สที่มาพร้อมกับปีก ปีกสีเงิน2คู่กำลังสยายออกมาอย่างช้าๆ
"โอ๊~ เคิร์สงัดเอาปีกออกมาใช้ซะครับท่านผู้ชมมมม" เสียงของมิลินดังขึ้นก่อนตามด้วยเสียงเฮลั่นจากผู้ชมขาวมนุษย์แต่หามีจากชาวปีศาจไม่
ชาวปีศาจจะรู้ดีว่า ปีกสีขาวของมนุษย์ ปีกสีดำของปีศาจ แต่...ปีกสีเงินของเชื้อพระวงศ์เท่านั้น-!!! ซึ่งการจะมอบให้คนที่ไม่ใช่เชื้อพระวงศ์นั้นไม่ใช่เรื่องง่าย
มีแต่กษัตริย์เท่านั้นที่จะมอบปีกสีเงินนี้ได้ ยิ่งเป็นมนุษย์อีกยิ่งต้องมีสัมพันธ์ที่เหนียวแน่นต่อกัน ซึ่งชาวมนุษย์คนอื่นไม่รู้ความหมายเรื่องปีกสีเงินนี่
'งานเข้าแน่ๆ เละแน่ๆ' ชาวปีศาจทั้งหมดคิด เพราะลูซิอัสเกลียดเคิร์สมากกว่าอะไรดี ชาวปีศาจมองไปยังลูซิอัสว่าสิ่งที่จะตามมาคืออะไร
"นี่ กัลลี เกิดอะไรขึ้นหน่ะ ทำไมชาวปีศาจถึงเงียบไปหล่ะ" มิลินกระซิบถามกัลลีที่ทำหน้าเคร่งเครียดเหมือนปวดท้องอยากเข้าห้องน้ำ
จู่ๆเสียงฮือฮาก็ดังขึ้นอีกครั้ง เมื่อลูซิอัสทรุดลงกับพื้น
.
.
.
TBC
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น